2010年の4月4日にオーストラリアから日本に戻りました。またゼロから始まるとも言える状態で、なかなか難しい、新生活。
まずは海外から戻って、今まで住んだ事が無かった、各駅停車の駅に新しい住まいを借りた。大変だと思いきやなかなか便利で、すめばみやこでした。仕事とかも、なんやら日本の経済が不況で大変な、厳しい現実が待っていた。
そんな中、友達や人間関係の大切さをまた味わえることが出来て、とっても嬉しかった。色んなこたを手伝えて、支えてくれる仲間や知り合いがいて、無事で新生活をスタートしました。（やっと今日からインターネットが繋がった)
新しい家に親友の友達からくれた、沢山の家具。もらった家具はラッキーだと思ってよく考えるとやはり、親友と出会えることの方がラッキーではないかと感じました。仕事の方も前に6年間ずっと世話になった外国人のタレント事務所等に回って挨拶しに行ったら、各所の皆がまた覚えてくれて、何処に行ってだよ～？とか次の日すぐ、仕事を入れてくれました。頑張ったこたは無駄ではないことを自分が実感しました。
自分のスペースで辿り着いた今の僕は、お昼の芸能活動をできるようにあえて
夜の仕事を選んだ。芸能の活動は毎日がないので安定する収入の保証はなかったけど、自分の夢はどうしても諦めたくはない！そして、現在、六本木で夜の9時～朝の6時までタイマッサージセラピストとして、働いています。出勤しない日は出張マッサージをする（参加：www.thaimassagedaisuki.co.cc)
きっとこれからの道は簡単に歩ける道ではないと分かってますが、選んでこういう人生を送りたいって言う自分の方が大事だ！困難や問題ではなく、自由に生きられる、やりたいことをやれる！自分を信じる！。。。。たった一つの人生。
やりがいがある今の僕の居場所。。。。
宜しくお願いいたします。
写真： ５月10日に放送した3行ラブレターの番組でした。
วันที่ 4 เมษา'53 บินกลับมาญี่ปุ่นจากออสเตรเลีย ชีวิตที่ต้องเริ่มต้นใหม่...จากศูนย์ก้อว่าได้ ซึ่งทุกๆอย่างคงไม่ง่ายสำหรับการเริ่มต้นชีวิตใหม่ในครั้งนี้...
กลับมาอยู่ญี่ปุ่นคราวนี้มีสิ่งเปลี่ยนแปลงเยอะ...ไม่ว่าจะเป็นสภาพเศรษฐกิจที่ตกต่ำ ที่ยังคงต่อเนื่องประหนึ่งจะรอต้อนรับผมยังไงอย่างงั้น...คิดเรื่องงานก้อยิ่งกลุ้ม, บ้านเช่าที่ต้องเช่าอยู่ใหม่ ซึ่งสถานีรถไฟที่ใกล้สุดนั้นรถไฟด่วน(express)ก้อไม่จอด...จอดเฉพาะรถไฟหวานเย็น(รับส่งทุกสถานี) เป็นเมืองเล็กๆในเขตโตเกียว(ห่างจากชินจูกุ ประมาณ 20นาที) ...เหมือนจะลำบาก แต่พออยู่ๆไปแล้วกลับถูกใจ...สะดวกดี
บ้านใหม่เรื่องเฟอร์นิเจอร์ก้อเป็นปัญหา...แต่ว่าเพื่อนของเพื่อนคนหนึ่งเค้าต้องย้ายกลับไปต่างจังหวัด เค้าเลยให้เฟอร์นิเจอร์ต่างๆมาฟรี ทั้งตู้เย็น ไมโครเวฟ เครื่องซักผ้า ฯลฯ เหมือนโชคดี ...แต่คิดไปคิดมาอีกที ที่โชคดีกว่านั้น คือ "มิตรภาพ" ของความเป็นเพื่อนที่ได้รู้จักกับเพื่อนคนนี้ ... เพราะเค้าคอยช่วยเหลือผมมาตลอด ...คิดแล้วก้อนึกถึงคติพจน์ตอนม.3 "มิตรแท้เหมือนหิ่งห้อยที่เห็นชัดในความมืด" ดีใจ..ที่ได้เจอหิ่งห้อยในทุกที่ ทั้งเมืองไทย, อังกฤษ ,ออสเตรเลีย และญี่ปุ่น♪。
เรื่องงานก้อเป็นเรื่องใหญ่่ ไม่รู้จะเริ่มยังไงว่าแล้วก้อเลยไปหาบริษัทเอเจนซี่นักแสดง ที่เคยทำงานร่วมกับเค้าในสมัยก่อน..ทุกๆบริษัทก้อจำผมได้ บ้างก้อถามว่าหายไปไหนมา... ติดต่อไม่ได้ซะงั้น！！เจอะอย่างนี้แล้วดีใจ ...เพราะมันเหมือนผลลัพธ์ของความพยายาม ที่เราสั่งสมมาในอดีต...เจอปุ๊บ ก้อได้งานปั๊ป... รุ่งขึ้นไปถ่ายเลย...โชคดี
ชีวิตตอนนี้มีงานลงตัว...คือทำงานร้านนวดของคนญี่ปุ่นที่รปปงหงิ ทำงานตั้งแต่สามทุ่ม ถึงหกโมงเช้าเป็นงานหลัก ...ที่เลือกงานกลางคืนเพราะเอาเวลากลางวันไว้รับงานแสดง ถึงไม่มีงานแสดง เวลากลางวัน ก้อใช้ให้เป็นประโยชน์ เพื่อพัฒนาความสามารถหรืองานของตน เพื่อให้หลุดพ้นวงเวียนของคำว่า "ลูกจ้าง" (ไม่รู้เมื่อไหร่ แต่ผมก้อจะพยายาม)
หนทางชีวิตข้างหน้าคงเต็มไปด้วย อุปสรรค และปัญหา อาจจะมีท้อถอยบ้างแต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับผม ...เพราะสิ่งที่สำคัญสำหรับผมคือ ผมมีอิสระ และเลือกที่จะใช้ชีวิตอย่างนี้ ลำบาก... แต่ต้องอดทน ... ไม่มีความสำเร็จใดๆหรอก ที่ได้มาง่ายๆ ...ผมเชื่ออย่างนั้น ...มีความฝันที่อยากทำ ก้อต้องทำ... เพราะชีวิตนี้มีเพียงชีวิตเดียว★
รูปภาพ ： รายการ “ซังเกียว เลิฟเลตเตอร์(ถ้าอ่านตามญี่ปุ่นจะได้ว่า ลาบุเลต้า)”ออกอากาศ 5 พ.ค. '53
